Salih Ergül

“Haydin biraz düşünelim”

Her işin başı eğitim diyoruz.Öyle ise, eğitilen ne olmalı; ruhlar mı, beyinler mi, zihniyet mi? “Yoksa sadece din ahlakı ve “her işin başı olan, Allah korkusu mu?”

50 yıl önce yüksek okul mezunları günümüze oranla oldukça azdı. Buna rağmen görgü, saygı, terbiye ve ahlaki değerler gibi toplumu bir arada tutan manevi bağlar, çok daha güçlüydü. Bunun nedenini hiç düşündünüz mü?

Özellikle büyük şehirlerde yaşayan gençlerden, ortalama on kişiden birinin üniversite mezunu olduğu günümüzde, cehaletin, saygısızlığın, riyakarlığın, yalanın ve sahtekarlığın neden bu kadar çok olduğunu hiç düşündünüz mü?

Maneviyatın önüne maddiyat geçtiğinden, ezici rekabetin yarış haline geldiğinden, insanlar neredeyse doğdukları andan itibaren hayata bu telkinlerle adım atıyorlar. Henüz ilkokul sıralarında başlayan ve “güçlü olanın ayakta kaldığı” körpe beyinleri “OKS, LGS, ÖSS” vs gibi sınavlarla, hayata atılmadan önce yarışmayı ve ezici rekabeti öğrenmektedirler.

Üniversiteyi bitirdiklerinde, hızla rekabet ortamına atılan gençleri bekleyen başka bir yarış ise, iş hayatında beklemektedir. Geleceğe hazırlamak adına yapılan bu yarışlarda da, farkında olmadan insanların kişilikleri değişmektedir.

Nerede hata yaptık!..

-Hata eğitimin neresinde?

-Hata okullarda mı?

-Hata insanlarda mı?

-Hata sistemde mi?

-Hata maneviyatın hızla yok oluşunda mı?

-Hata globalleşmekte mi?

-Hata teknolojide mi?

-Hata, bence yaradılıştan hızla uzaklaşmaktadır.

-Hata, Allah’ın gönderdiği hak kitapları tam olarak uygulamayıp, insanların koyduğu kuralları din sayıp uygulamaktadır.

-Hata, maddiyatın ön planda olup, manevi duyguların hızla yok oluşundadır.

-Hata, yaradılış gereği insanların ihtiyacı olan maneviyatın hak kitaplarda değil de, sahte mutluluk vadeden, düşünce akımlarında aramaktadır.

Nerede o eski günler

Günümüzde, “nerede o eski ticaret ahlakı, nerede o eski saygılı ve görgülü insanlar” diye eskiye duyulan özlemin sık, sık dile getirildiğini hepimiz duymuşuzdur.

Bu insanlar hepimizin anaları-babaları veya dedeleriydi. Bunların bir çoğu, orta öğretim veya yüksek okul eğitimi almamışlardı. Hatta bazıları okur–yazar dahi değillerdi. Onlarda olan bu denli görgü, saygı, dürüstlük, efendilik ve mertlik neydi? Bence sadece Allah korkusunu içlerinde tam olarak taşımalarıydı.

-Ticarete bakıyoruz, kaçakçılık, sahtekarlık, rüşvet almış başını gidiyor.

-Trafiğe bakıyorsunuz, saygısızlık, hoşgörüsüzlük yollara hakim olmuş.

-Fakire bakıyorsunuz, yüzsüzlük, kıskançlık, özenti, hatta biraz da gurur.

-Zengine bakıyorsunuz, onlarda da ayrı bir yüzsüzlük, acımasızlık, vurdum duymazlık, ve sistem doğrultusunda yapılan meşru hırsızlık. Biraz da görgüsüzlük.

-Eğitimliye bakıyorsunuz, kendini dev aynasında görüyor.

-Eğitimsize bakıyorsunuz, onlarda eğitimliyi dev aynasında görüp, “okumuş adam, ne yapsa doğrudur” önyargısıyla, kendini olabildiğince küçültüyor.

“Bu yazdıklarım da, toplumun bazı kesimlerini ilgilendiriyor.” (Asil ve saygılı insanları, buradan tenzih ederim.)

Peki tekrar soruyorum!..

Biz çocuklarımıza okullarımızda ne öğretiyoruz?

“İlim yuvası olması gereken okullarımızda, farkında olmadan onları sisteme kurban mı ediyoruz.”

Evet, bence sisteme kurban ediyoruz.. Her şeyde olduğu gibi, yaradılışa aykırı yaşam seçildiğinde, günümüzde yaşananların tamamı yukarıda anlattığım gibi kendini belli etmektedir. Çünkü Yüce Allah, insanın yaradılışına en uygun yaşam şartlarını, gönderdiği hak kitaplarda apaçık anlatmıştır. Bunun ötesinde bir yaşam tarzı seçildiğinde ise, her işte olduğu gibi eğitimde de çarpık modeller ortaya çıkmaktadır.

Saygılarımla

Saygılarımla.