Mustafa Göker

İNANÇTA MEZHEPLER VE İNSANIN KARAKTERİ
MEZHEP; Sözlükte ‘ gidilecek yer, gidilecek yol, doktrin ve akım ‘ gibi manalara gelir.
TERİM OLARAK İSE MEZHEP; Kendi içinde tutarlı bir düşünce sistemine sahip olduğu kabul edilen itikadi ve fıkhi doktrini ifade eder. Çoğulu ‘ mezahip ‘  dir.
Mezhep kurucusu kabul edilen imam veya müctehit hiçbir şekilde bir din koyucusu veya din tebliğcisi değildir. Yüce Allah (cc) tarafından konulan ve Hz. Muhammed (sav) tarafından tebliğ edilen İslam dininin gerek inanç, gerekse fıkıh (ibadet ve hukuk)  alanına giren meselelerini delilleriyle birlikte ele alıp bunlara ilişkin yorum ve çözümler getirme ihtiyacı karşısında delillerden hüküm çıkarma yeterliliğine sahip bilginler, birbirinden farklı görüşler ve çözüm örnekleri ortaya koymuşlardır. İşte belli görüşler etrafında oluşan ve yeni katılımlarla da giderek zenginleşen fikri kümeleşmeye mezhep denilmiştir. Genellikle fıkıh mezhepleri kurucularının isimleri ile anılır. Hanefi mezhebi, Maliki mezhebi..gibi. Akaid mezhepleri ise Maturidi, Eş’ari, Şi’a ve Mutezile.. gibi.
Bu itikadi mezhepler iki kısma ( fırkaya ) ayrılırlar.
A – Ehli Sünnet; Dini anlama ve yaşamada Hz. Peygamberin ve sahabenin yolunu izleyen, sahabe arasında fark gözetmeden onları örnek kabul eden, Allah’ın (CC) kitabını ve Hz. Muhammed (sav)’in sünnetini rehber edinen ümmet çoğunluğu, anlamında kullanılan bir terimdir. Selefiye, Eş’ariye, Maturidiye gibi ( İslam inançlarının temel konularında fikir birliği olmakla birlikte, bu konuların detaylarında, izah ve yorumlamasında farklı görüşlere ayrılsalar da temel prensipleri oluşturan çerçeveyi ihlal etmezler.
B – Ehl-i Bid’at; Hz. Peygamberin ve ashabının sünnetini terk ederek dini literatürde, inanç sahasında Hz. Peygamberin ve ashabının sünnetini terk ederek, onların izledikleri yoldan ayrılan islamın ana gövdesini oluşturan Ehl-i Sünnete muhalefet eden mezhep, gurup,(siyasi) fırkalardır. Ehl-i bid’at, Ehl-i Sünnet teriminin karşıtıdır. Galiyye, Batıniyye, Yezidiyye.. gibi ehl-i bid’at sayılan mezheplerin bir kısmı görüşleri itibariyle İslam ve İman dışı kalırlar. Sünnete aykırı davranış sergileselerde kendilerini din dışında bırakmaz. Bunlar ehl-i kıbledirler. İslam ümmetine mensupturlar. Hariciye, Mutezile, Şi’a gibi lakin her ne kadar İslam ümmeti içinde olsalar da Hz. Peygamberin; Yahudilerin yetmiş bir, Hristiyanların yetmiş iki fırkaya ayrıldığını, kendi ümmetinin ise yetmiş üç fırkaya ayrılacağını, bunlardan birinin kurtuluşa, diğerlerinin ateşte olacağını belirtmiş, kurtuluşa erenlerin kimler olacağı sorusuna ‘’ Benim ve ashabımın yolunu izleyenler ‘’ cevabını vermiştir. Ebu Davut ( Sünnet )
Hadiste bir isimlendirmeden maada Müslümanların ayrılık ve çekişmeye düşmeleri halinde bundan bütün Müslümanların zararlı çıkacağına işaret vardır. Bu haberi mucizeden anlaşılan her koyunun kendi bacağından asılırken diğer Müslümanları da kendileriyle beraber yanlışlığa ve cehenneme sürükleme görülmektedir. İman ve inanç konusunda, ahir zamana doğru yol aldığımız şu günlerde iman zaafımızı kontrol ve imanı tazeleme  ‘’Le ilahe illallah Muhammed Resulullah ‘’  konusunda daha hassas  olmalı ve ince dokuyup, sık elemeliyiz. Safımızı belirlemede dikkatli olmalıyız. Allah ve Muhammed diyen ne bir kişi bizden incinmeli zarar görmeli nede biz diğer Allah ve Muhammed diyenleri incitmemeli ve zarar vermemeliyiz. Konumuzda kurtuluşa erenler ve ateşte olanlar ayırımı göz önünde bulundurularak inançta (itikatta) mezhepler Ehl-i Sünnet ( Fırkai Naciye) ve Ehl-i Bid’at olarak inceledik. Ne Mutlu Allah ve Resulü yolunda yürüyenlere, Ne mutlu hak ve hakkaniyete uyup dünya üzerinde ‘’İNANANLAR KARDEŞTİR ‘’  kardeşçe yaşayanlara. 23.06.2019         MUSTAFA GÖKER