Mustafa Göker

HAYAT VE ÖLÜM SONRASI HAYAT

Deizim; Volteire (François Marie Arouet, 21 Kasım 1694’de Fransa’da doğmuş) dayandırılan ‘’ Her şeyi başlatan, evreni saat gibi kuran bir tanrı (ilah) inancı vardır. Ancak bu tanrı şimdiki zamana karışmaz, kişisel değildir ve asla vahiy aracılığıyla bir din oluşturmamış yani insanlığa hitap etmemiştir. Deizim de mutlak bilgiye ulaşmanın yolu doğal, bilim ve akla dayanır. Bu inanca göre insan aklı yeterli olduğu için vahiy ve kutsal kitaplarada gerek yoktur. Yaratıcı dünyayı ve evreni bir kez yaratmış, sonra kendi yasalarına göre işlemesi için insanları ve evreni  bir başına, Kur’anın diliyle (Fekkü Ragabeh) özgür bırakmıştır.

Deizm’e göre; Peygamber, kutsal kitap, cennet, cehennem, melek, şeytan ve ahret yoktur. Kabul edilebilir şeyler değildir görüşü mevcuttur.

Ateizm; Tüm metafizik inançları ve tüm ruhani varlıkları retdeder. Bu tanımlardan sonra Hz. Muhammed(sav)’in açıktan çağrısına Mekke’nin (Ateist, Deist, Müşrik, Putperest, gibi) karşıt zihniyetindeki halkı tarafından dikkate alınmaya, ciddiyetle hesaba katılmaya başladığında ‘’ACABA NE SÖYLÜYOR BU ADAM ? ‘’ diye merak ettiler.

Hiçbir zaman yalan söylediğine, insanları kandırdığına şahit olmamışlardı. Güvenilir Muhammed(sav) dünyaya ve insanlar arası ilişkilere, ekonomi, siyaset ve kültür gibi sözleri ‘’ÖLÜM VE ÖTESİ’’ne  dair beyan ettiği hakikatlar ve değerlerle bir anlam kazanıyordu.

İslam’ın hedefi, insanın mutluluğu, dinin amacıydı. Ancak bu hedef ve amaç insana ölümün, hesabın, ahretin, cennet ve cehennemin hatırlatılmasıyla mümkün olacaktı.

‘’ YA VARSA ? ‘’ dediler.

Halbuki onlar ‘’ Hayatın ancak bu dünyadan yaşadığımızdan ibarettir. Biz bir daha diriltilecek değiliz, diye düşünüyorlardı.’’(Enam6/29) Aslında işlerine, menfaatlerine uygun olan buydu. Doymak bilmeyen heva hevesleri ile hak-hukuk tanımadan dünyayı talan etmek isteyenler, ölüm ötesi hayatı inkar etmeleri işlerine geliyordu.

İnsan alelade bir varlık mıdır? ölüm ile birlikte ‘’YOK’’ olup gidecek midir? Eğer bu böyle olacak ise ahlak, erdem ve fazilet gibi değerlerimizi ne ile temellendireceğiz. Öldüğümüzde yolun sonuna gelmiş olacağız. Ancak yolun sonuna geliş yaratıcının bizleri tekrar diriltmeyeceği anlamına asla gelmiyor.

Bu dünyada amel var, ahirette amel yok, hesap var. İslam inancında ölüm bir son değil, yeni bir başlangıçtır. Her kes öldükten sonra dirilecek ve dünyada yapması gerekirken yapmadıklarından, yapmaması gerekirken yaptıklarından hesaba çekilecektir. Çünkü hayat bir sınanmadır ve sabredenler kazançlı çıkacaktır. ‘’ Andolsun sizi biraz korku ve açlıkla birde mallar, canlar ve ürünlerden eksilterek (ölüm ve fakirlik) imtihana tabi tutacağız sabredenleri müjdele. (Bakara 2/155)

İnsanoğlunu bekleyen en büyük tehlike, kendisini dünyanın sahibi zannetmesidir. Geçici olarak emanet verilen nimet, rızık ve imkanların, insanı tabiri caizse şımartıp yoldan çıkarmaması, nankörlük ve şükürsüzlük girdabına sürüklememesi, onun ölüm gerçeğini asla aklından çıkarmamasına bağlıdır.

Bu yüzden Allah Resülü; ‘’ Lezzetleri tahrip edip acılaştıran, ölümü sık sık hatırlamamızı istemiştir.’’ Ölümün gölgesinde yaşayan insan Kur’anın şu öğüdünü hiç aklından çıkarmamalıdır; ‘’ Ey iman edenler! Mallarınızda, çocuklarınızda sizi Allah’ı anmaktan alıkoymasın. Bunu yapanlar mutlaka zarara uğramış kişilerdir.’’

Hiç biriniz ölüm gelip; ‘’ RABBİM ! Ne olur bana azıcık daha süre tanısanda gönüllü yardımlarda bulunsam ve iyi kişilerden olsam! ‘’ diye yalvarmadan önce size verdiğimiz rızıklardan başkaları içinde harcayın. Allah eceli gelince hiç kimsenin ölümünü ertelemez. Allah yapıp ettiklerinizden tamamen haberdardır.’’ (münafikun 63/9-11)

Şüphesiz insanın başına gelebilecek endişe verici tek gerçek ölümdür. Hakikatte insan dünyaya geldiği andan itibaren ölümün gölgesinde yaşar. Nitekim Kur’an-ı Kerimde; ‘’ O hanginizin daha güzel davranacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratmıştır. O mutlak galiptir, çok bağışlayıcıdır.’’ (mülk 67/2) Ölüm ve hayat, iki zıtlığı Kur’an da zikredilmesi ikisi bir biri ile anlam kazanmaktadır. Ölüm bir nevi hayatın safhalarından biridir. Dünyadaki hayatı ile ölüm sonrasındaki yeni hayatı arasında dengeli bir yaşam inşa edemeyen insanlar asla kemale eremeyecektir. Kur’an ;’’ Allah’ın lütuf ve ihsanları ile yaşamamızı, bunlarla ölüm sonrasındaki hayatı güzel kılmamızı ama asla dünyadan da nasibimizi unutmamamızı ister.’’ (Kasas 28/77)

Sözde ölüm sonrasını kazanmak adına hayatı insana, zehir eden ruhbanlık tarzı bir hayat aşırılıktır. İslam’ı da sadece camiye hapsetmek, kiliseye hapsedilen (ruhbanlık) hristiyanlık gibidir. Ölüm hakkında birçok söylemler mevcuttur. Hz. Muhammed (sav); Ölümü yüce dosta kavuşma der. Mevlana; Sevgiliye vuslat gecesi yani Şeb’i aruz olarak görmüştür. Yunus ise; Ölür ise ten ölür canlar ölesi değil diyerek sonsuz aleme işaret eder.

Batılı bir yazarda;’’ İyi yaşamayı öğrenmek iyi ölmeyi öğrenmektir. İyi ölmeyi öğrenmekte iyi yaşamayı öğrenmektir. İslam büyüklerinin; ‘’Ölümü bir vaiz kabul etmeleri ‘’ve bu duyguyu canlı tutmak için mezarlıkları günümüzde olduğu gibi şehrin dışına değil, şehir merkezlerinde oluşturmaları çok anlamlıdır.

Arzu ve hedefi en yüce olan insan, hem dünyasının hem de ahretinin işlerine önem verip dengeyi kurabilen mü’min insandır. Yüce yaratıcı dengeyi kurabilenlerden eylesin.

                                                                                                                                                                         09.05.2019